Οδηγική παιδεία. Μήπως είμαστε οι χειρότεροι στην Ευρώπη;

Ο κόσμος διαρκώς εξελίσσεται. Οι άνθρωποι προσέχουν τους εαυτούς τους περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν, προσπαθούν να σέβονται τους γύρω τους και να ζουν σε κοινωνίες που ενδιαφέρονται για το συνάνθρωπο. Ένα κομμάτι της εξέλιξης αποτελεί και η οδηγική παιδεία. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι οδηγοί σέβονται τους γύρω τους, υπακούν στον εκάστοτε ΚΟΚ και προσπαθούν να μετακινούνται χωρίς να ενοχλούν ή να βάζουν σε κίνδυνο τους άλλους πολίτες.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην υπάρξει μια εξαίρεση, η οποία σε αυτή την περίπτωση είμαστε εμείς. Σαν άλλοι Γαλάτες οι Έλληνες πάνε κόντρα στο ρεύμα, και καταφέρνουν να έχουν τους πιο επικίνδυνους δρόμους, αψηφώντας κάθε έννοια οδηγικής παιδείας και ασφάλειας.

Σήμερα ο autoduder τα βάζει με τους ‘’μάγκες’’ των δρόμων.

Τι έχουν δει τα μάτια μας.

Κάθε μέρα ακούμε στις ειδήσεις για τουλάχιστον ένα φρικτό δυστύχημα στους ελληνικούς δρόμους. Μάλιστα, είμαστε στην πρώτη πεντάδα της Ευρώπης σε θανάτους από τροχαίο ανά εκατομμύριο κατοίκων, μαζί με Ρουμανία, Βουλγαρία, Λετονία και Κροατία.

Ωστόσο, τα θανατηφόρα τροχαία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η οδηγική παιδεία ενός λαού φαίνεται και από τα πιο μικρά πράγματα. Βγαίνοντας λοιπόν το πρωί στο δρόμο, σίγουρα θα έχεις δει μια κραυγαλέα επίδειξη ‘’γαϊδουριάς’’ καθώς ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο αποτελεί είδος προς εξαφάνιση.

Άναψε το φανάρι και δεν έχεις αντανακλαστικά Λούις Χάμιλτον; Ο ήχος της κόρνας συνοδευόμενος από μερικές ‘’ευχούλες’’ θα φροντίσει την επόμενη φορά να είσαι έτοιμος για εκκίνηση επιπέδου F1.

Είσαι ΑΜΕΑ και προσπαθείς να χρησιμοποιήσεις κάποια ράμπα; Αν το καροτσάκι σου έχει φτερά για να πετάξει πάνω απ’ τα παρκαρισμένα ίσως τα καταφέρεις. Αν δεν έχει, περίμενε να γυρίσει ο μάγκας που έχει πάει στο ΑΤΜ ή να πάρει καφέ.

Προσπαθείς ως πεζός να περάσεις από διάβαση, πιστεύοντας ότι τα αυτοκίνητα θα σταματήσουν; Κάνε πρώτα το σταυρό σου, γιατί πιθανότερο είναι ο οδηγός να επιταχύνει για να προλάβει να περάσει, παρά να σεβαστεί τη διάβαση.

Η μάστιγα του ”Πορτοκαλί είναι, προλαβαίνω”

Ακόμα, μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων οδηγών πρέπει να βασανίζεται από αχρωματοψία. Δεν εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο ‘’βαθύ πορτοκαλί’’ που παρατηρείται σε κάθε φανάρι. Άναψε πορτοκαλί; Σιγά μην σταματήσω. Θα επιταχύνω και θα περάσω με οριακό κόκκινο, λες και αν περιμένω 30 δευτερόλεπτα στο φανάρι θα κινδυνεύσει η ζωή μου. Αν υπήρχε ταινία ”50 αποχρώσεις του πορτοκαλί’’, σίγουρα θα είχε γυριστεί στην Ελλάδα.

Στο εξωτερικό επίσης, συνήθως απαγορεύεται να παρκάρεις πάνω σε λεωφόρο. Στην Ελλάδα έχουμε το μοναδικό προνόμιο να διπλοπαρκάρουμε πάνω στη λεωφόρο, και να κλείνουμε την κυκλοφορία. Συνήθως όταν εμφανιστεί χαλαρός ο οδηγός θα ακούσεις ‘’έλα μωρέ, μέχρι εδώ πετάχτηκα 5 λεπτάκια’’.

Αλλά αυτό που θεωρείται το κυριότερο χαρακτηριστικό του Έλληνα οδηγού, είναι το κινητό-σκουλαρίκι που δεν αποχωρίζεται ποτέ. Μυνήματα, κλήσεις, ακόμα και μια ματιά στο instagram. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο ασφαλές απ’ το να οδηγείς με το ένα μάτι στο δρόμο και το άλλο στην οθόνη.

Δεν θα μιλήσουμε καν για ζώνη ασφαλείας ή κράνος, γιατί πλέον η χρήση τους για κάποιους θεωρείται ανέκδοτο.

Τι φταίει και οι δρόμοι μας θυμίζουν ζούγκλα;

Οι αφορμές είναι πολλές και οι δικαιολογίες ακόμα περισσότερες. Η αιτία όμως μόνο μία. Αν σκεφτούμε ότι ζούμε σε μια χώρα που το ‘’λάδωμα’’ είναι δεύτερη φύση, ίσως όλα να ξεκινούν από τον τρόπο που παίρνει κάποιος το δίπλωμα. Θεωρητικά μαθαίνεις να σέβεσαι φανάρια, διαβάσεις κλπ, ωστόσο στην πράξη κανείς δεν σε διδάσκει πως να φέρεσαι. Ότι παιδεία έχει (ή στην προκειμένη περίπτωση ΔΕΝ έχει) ο καθένας απ’ το σπίτι του, τη βγάζει στο δρόμο.

Θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τη δύσκολη καθημερινότητα. Όλοι είναι πιεσμένοι, όλοι βιάζονται να πάνε στη δουλειά τους και το κυκλοφοριακό χάος στους δρόμους δεν βοηθάει. Οικονομικά προβλήματα, οικογενειακά θέματα, και όλα αυτά ενώ προσπαθείς να φτάσεις σπίτι σου μετά από 10 ώρες δουλειάς. Τα νεύρα τεντώνονται εύκολα, ευφάνταστες βρισιές σου έρχονται στο μυαλό μαζί με την επιθυμία να κατηγορήσεις όλους τους άλλους και να εκτονώσεις την έντασή σου. Πού μυαλό για κανόνες, σεβασμό και οδηγική παιδεία.

Ωστόσο, για να μην κατηγορούμε μόνο τα προβλήματα, σίγουρα παίζει το ρόλο της και η έλλειψη ενσυναίσθησης. Ο έμφυτος ‘’ωχαδερφισμός’’ που έχουμε ως λαός, η ανάγκη να εξυπηρετηθούμε γρήγορα και οι άλλοι ‘’ας κόψουν το λαιμό τους’’. Το να φέρεσαι με σεβασμό στους γύρω σου το μαθαίνεις από πολύ μικρή ηλικία. Αν εκεί υπάρξει κενό, η κοινωνία αποκτά ένα μέλος που αγνοεί τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς. Ο δρόμος είναι απλά ένας από τους καθρέπτες τις κοινωνίας. Και το είδωλο που καθρεπτίζεται, είναι σίγουρα πιο άσχημο απ’ ότι θα θέλαμε…